Jak powiedziec dziecku o rozstaniu?
Powiedzenie
o rozstaniu swojemu dziecku jest bardzo wazne – najlepiej zrób to
wspólnie z zona (mezem), choc na pewno nie bedzie to latwe. Ten moment
jest jednak kluczowo wazny dla waszego dziecka ze wzgledu na okazanie
jednosci rodziców w obliczu dramatycznej sytuacji w ich zwiazku.
Dziecko nie moze poczuc, ze bezpowrotnie traci jednego z rodziców.
Poniewaz zapamieta te rozmowe do konca zycia, przygotuj sie do niej
najlepiej jak to mozliwe: umów sie precyzyjnie z druga strona co
powiecie, nie mów nic negatywnego o mamie/tacie dziecka, nie sprzeczaj
sie z nim/nia. Kiedy powiedziec? Jak najszybciej po tym, gdy ostateczna
decyzja zostala podjeta. Dzieci domyslaja sie o wiele wiecej niz to sie
wydaje doroslym, zwlaszcza mezczyznom.
Na rozmowe z dzieckiem
zarezerwujcie sobie duzo czasu, niech nic wam nie przeszkadza (wylacz
telewizor, scisz komórke itd.). Nie oczekuj zbyt wiele od dziecka („ze
mnie zrozumie”) – zwlaszcza male dzieci nie wiedza jeszcze co to
milosc, malzenstwo, zdrada, rozwód.
Podczas
rozmowy o rozstaniu bardzo wazne jest to, co mówisz, ale zwlaszcza JAK
to mówisz. Dzieci rozumieja emocje, odczytujac twoja mowe ciala. Jesli
jestes zdruzgotany(a), przygnebiony(a), roztrzesiony(a) i okazujesz to
nie mogac sie opanowac, twojemu dziecku prawdopodobnie tez sie udzieli
ten stan.
Co
powiedziec? Mlodszym dzieciom trzeba dac wyjasnienie proste,
jednoznaczne i uczciwe – co nie oznacza wchodzenia we wszystkie
drastyczne, dorosle szczególy. Nie badz sedzia. Nie klam. Powiedz na
przyklad tak:
Tata
i ja od dluzszego czasu próbowalismy sie porozumiec i rozwiazac rózne
problemy miedzy nami. Doszlismy do wniosku, ze nie mozemy juz ze soba
razem mieszkac i postanowilismy sie rozwiesc. Zdajemy sobie sprawe, ze
to bardzo bolesna decyzja. Oboje bardzo cie kochamy i nigdy nie
przestaniemy cie kochac. Zrobimy wszystko, zebys nadal mial(a) mame i
tate, tak jak dotychczas. Ale bedziemy mieszkac oddzielnie.
To
oczywiscie tylko „esencja” jednej z propozycji takiej rozmowy.
Przygotuj sie na reakcje emocjonalne (placz, zlosc) i wiele pytan, choc
nie wszystkie beda wypowiedziane od razu. Uprzedzajac je, powiedz,
gdzie dziecko bedzie mieszkac, co sie nie zmieni w jego zyciu a co
ulegnie zmianie.
Jezeli
rozmawiasz ze starszym dzieckiem, powiedz, co robiliscie, zeby ocalic
malzenstwo. Nie rób z siebie ofiary (drugiej strony) ani „jedynego
sprawiedliwego”, który musi odejsc, bo dluzej nie moze zniesc „tej
chorej sytuacji”.
W
kazdym jednak przypadku, bez wzgledu na to, czy rozmawiasz z dzieckiem
sam(a), czy razem z zona/mezem, uznaj i uszanuj uczucia twojego
dziecka. Pozwól mu sie wyplakac, wykrzyczec, zrozum jego ból. Przygotuj
sie, ze bedziesz musial(a) powtórzyc te trudna wiadomosc jeszcze nie
raz – na przyklad, gdy kladac je spac uslyszysz: „Zostaniesz z nami na
noc?#8221;.